معرفی داروی بی حسی پریلوکائین

نام فارسی: پریلوکائین

نام انگلیسی: Prilocaine

رده درمانی: بی حس کننده موضعی

اشکال دارویی: ویال، آمپول و کرم

معرفی داروی بی حسی پریلوکائین

این دارو دارای ساختار آمیدی بوده و از لحاظ فارماکولوژیکی مشابه لیدوکائین است. از پریلوکائین جهت ایجاد بی حسی موضعی و یا ایجاد بی حسی منطقه ای تزریقی و انسداد عصبی در پزشکی و در دندان پزشکی جهت انجام جراحی دهان و دندان استفاده می شود. پریلوکائین با اتصال به سطوح داخلی کانال های سدیم مانع ورود سدیم به سلول می شود. البته این انسداد برگشت پذیر است و دارو پس از مدتی از سلول خارج شده و کانال های سدیمی باز می شوند و اعصاب مجددا فعالیت خود را شروع می کنند. سرعت جذب این دارو به عواملی از قبیل میزان دوز، روش تجویز، مقدار خون رسانی به محل، غلظت دارو و حضور یا عدم حضور اپی نفرین وابسته است.

اتصال پروتئینی پریلوکائین حدودا ۹۸ درصد و حجم توزیع دارو ۰.۶ نت ۴.۴ لیتر بر کیلوگرم می باشد. نیمه عمر پریلوکائین بین ۱۰ تا ۱۵۰ دقیقه بوده و پس از متابولیزه شدن در کبد و کلیه دارو و متابولیت های آن از طریق کلیه ها دفع می شود.

نحوه اثر گذاری

پریلوکائین باعث تثبیت برگشت‌ پذیر غشاء سلول های عصبی شده و در رقابت با کلسیم بر روی گیرنده های غشایی عصبی نشسته و باعث کنترل عبور سدیم از غشاء سلول و کاهش نفوذ پذیری غشاء سلول به یون سدیم شده و مانع از ایجاد و هدایت تکانه های عصبی می شود در نتیجه مرحله دپولاریزاسیون در غشاء سلول مهار شده و مانع از انتشار پتانسیل عمل و هدایت بعدی تکانه ‌های عصبی می شود. ماده ای به نام فلیپرسین که دارای خاصیت تنگ کنندگی عروق است باعث دوام بیشتر اثر گذاری پریلوکائین می‌شود.

عوارض جانبی

مقدار مصرف، محل تزریق و میزان غلظت پلاسمایی از جمله مواردی هستند که در ایجاد عوارض جانبی پریلوکائین موثر هستند اما به صورت کلی ممکن است این دارو سبب ایجاد گیجی، ضعف، تشنج، کاهش فشار خون و برادی کاردی شود.

هشدارها

احتمال بروز مسمومیت با این دارو در کودکان و سالمندان بیشتر است.

در صورت وجود عیب کار قلبی عروقی، سابقه دارویی و وجود التهاب در محل تزریق مصرف دارو باید با احتیاط صورت گیرد.