همه چیز در مورد منیزیم سولفات
منیزیم سولفات از جمله مهمترین ترکیبات معدنی مورد نیاز بدن است که در سیستم عصبی و عضلات کاربرد هایی دارد. معمولا از داروی منیزیم سولفات به منظور تامین منیزیم مورد نیاز بدن و بهبود نوع خاصی از تشنج استفاده می شود. این دارو به صورت خوراکی و تزریقی است و در درمان یبوست نیز موثر می باشد. در این مقاله قصد داریم به بررسی بیشتر منیزیم سولفات و عوارض مصرف آن بپردازیم. با ما همراه باشید.
مکانیزم اثر منیزیم سولفات به چه صورت می باشد؟
منیزیم سولفات در بهبود عملکرد آنزیم های بدن موثر است و نقش بسزایی در انتقال شیمیایی و انقباضات عضلات دارد. این ترکیب معدنی میزان آزاد سازی استیل کولین را کاهش می دهد و از این طریق موجب کاهش انقباض در عضلات ارادی می شود.
موارد مصرف
در زیر موارد مصرف منیزیم سولفات خوراکی و تزریقی به صورت خلاصه بیان شده است:
منیزیم سولفات تزریقی
- درمان کمبود منیزیم خون
- بهبود برخی از انواع آریتمی ها
- درمان و پیشگیری از تشنج ناشی از پرهاکلامپسی و اکلامپسی در بانوان باردار
منیزیم سولفات خوراکی
- بهبود حرکات روده
- درمان یبوست
دوز مصرف
دوز مصرف برای هر بیماری در زیر به صورت مختصر بیان شده است:
کمبود منیزیم
برای تامین منیزیم مورد نیاز بدن و درمان کمبود منیزیم لازم است حداکثر ۱۶۰ میلی مول یون منیزیم مصرف شود که این مقدار ممکن است تا پنج روز توسط پزشک تجویز گردد.
درمان آریتمی
در صورتی که آریتمی همراه با کم شدن میزان پتاسیم باشد و یا از نوع torsades de points باشد، دوز مصرفی برای درمان آن 8 میلی مول یون منیزیم می باشد که این مقدار طی ده تا پانزده دقیقه به صورت وریدی تزریق می شود. اگر بیمار با این مقدار تزریق بهتر نشد، لازم است دوباره تزریق را با همین میزان منیزیم تکرار نمود.
پس از سکته ی قلبی
پس از سکته ی قلبی هشت میلی مول یون منیزیم در مدت زمان بیست دقیقه به صورت وریدی تزریق می شود. پس از آن ۷۲-۶۵ میلی‌مول یون منیزیم در مدت زمان 24 ساعت انفوزیون می شود.
پیشگیری از تشنجات اکلامپسی
برای پیشگیری از تشنج ناشی از اکلامپسی در بانوان باردار، 4 گرم منیزیم سولفات در مدت بیست دقیقه به صورت وریدی تزریق می شود، پس از آن تزریق منیزیم سولفات به صورت انفوزیون وریدی یک گرم در ساعت انجام می شود.
عوارض مصرف
- مصرف منیزیم سولفات برای افراد مبتلا به نارسایی شدید کلیه و انسداد قلبی مجاز نمی باشد.
- این دارو در افراد مبتلا میاستنی گراو باید با احتیاط مصرف شود.
- دوز مصرف منیزیم سولفات در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه باید کم شود.
- مصرف زیاد منیزیم سولفات موجب افزایش منیزیم در خون می شود که این مسئله سبب ضعف تنفسی و سرکوب رفلکس عصبی، تشنگی، کاهش میزان فشار خون، استفراغ، قرمزی پوست، سرگیجه، دو بینی، ضعیف شدن عضلات، اغما، ایست قلبی و اختلال در تکلم می شود.
تداخلات دارویی
در صورتی که منیزیم سولفات به صورت تزریق مصرف شود، اثر رقابتی و دپولاریزان داروهای مسدد عصبی-عضلانی را افزایش می دهد.
اولین دیدگاه را ثبت کنید